Met de tied met gaon!
Op de mârk was 't hadstikke druk. De mensn komp met de fietse of zie komp loopms. Of loopms asse met de oto ekomm bent en de oto pakeert heb. Mâr dit keer was 't druk en bie de kraomm mos men langer as normaal wachn.
Gait en zien vrouwe waern der vandaege ok 'n keer, jao saemm. Noojt giet hie naor de mark, noojt gien tied mar vandaege mosse van Hendrikkien met. “Ik wille kiekn nao 'n boxershirt veur oe”. “De watte”? Vreug Gait. “'n Nieje underbokse ”? “Ie loopt der te olderwets bie met dat witte ketoen”.
“Ie liek weh niet wies” had Gait nog protesteert “mien underboksn zittn goed en an mien lief gien polenaise”. “Oonze kleinkienders lach oe uut” zeg Hendrikkien “die bent veule meer van dizze tied en aj uut bedde komp kiek ze oe 's margns an nao iets wat ze nog noojt ezeen heb “. “En moch ie 'n keer ârns komm bie 'n dokter of zo dan stiet dat veule netter”. “O jao”, zeg Gait “dat vind ie”. Mâr hie gonk toch met.
Op de mark is oew guldn 'n daalder weerd, dus mosse der daor mar iene uutzuukn. En dat deutte. Hie had der weh wat zien liggn. Hie wol zeker gien opzichte kleur hebbm. “Hoe weet ik noe offe weh pas” vreug Gait. O zeg die man kom hier mar effn achter de tente staon daor zöt oen gien mènse”. Jao, dat vondte eignlek niks mâr hie wol zich ok niet laotn kenn. De eerstn die de an had vondte ech niks want alles zat um dwars. De tweede was bèèter en de piepm waern strak, gien kolde veur ‘t gereedschop.
Hie zag vanuut de achterkante dat ter ‘n keerl ankwam . Hie dreijn zich gauw umme. Die keerl, ok van de mark, kwam iets vraogn an de markkoopman. Hie heurn um weer weg gaon en 't leek offe wat pakkn. Gait had noe 'n short an die um weh leek en die hield hie apart.
Hie wol zo gauw as kon zien underbokse pakkn .......... ,” “Wât? Waor is mien underbokse”? Hie schreeuwm zo hard dat de koopman effm kwam kiekn. “Wat is ter”, vreugge. “Der hef der iene mien witte underbokse weg ehaald. De koopman hielp um zuukn, mâr der was gien underbokse te bekenn. “Der was net 'n keerl bie oe”, “wat mos die hier terwijl ik hier stunne” vreug Gait paniekereg. “O die wol 'n doek hebbm , wat ze’k? Zol Beerd die met enumm hebbm”? “Zo'n keerl muttn ze opbârgn ”, schreeuwm Gait. Hendrikkien begont noe ok met de zaeke te bemuujn, “waor zit die keerl”. De koopman wees heur de weg.
Zie nao de kraome van die Beerd en ze vreug terwijl hie met zien sieraodn an 't poetsn was hoe te an die lappe kwamp. En dat vertelln hie, datte die bie de koopman had weggepak.
Trugge bie de koopman vertelln zie datte de underbokse niet terugge kreeg. Mar Gait kon der niet umme lachn. En noe? jao zeg de koopman “boxers genog hold der mar iene van”. “Kuj metiene vuulln hoe fijn asse zit.
Met 'n knalrooje kop kwam Gait effm laeter van achter de tente naor buutn. Hendriekkien rèèkn met de koopman of en zie gongn naor huus. Ze leupm zo gauw as mâr kan naor de fietse en zeker niet lanks de kraome van Beerd hen. Want dat zag Hendrikkien niet zittn. Wat had die man weh van opmârkingn aover die underbokse emaek. En dat wol ze Gait niet an doen.
“En ie denk toch niet weer dak oojt weer met “'n hoge konte op pad gao”,*** zeg Gait. “Ik gao niet weer veur Gait met de korte achternaeme staon”. “Nee, mar ie heb mooj 'n boxer ekuch veur niks. Van daor die daalder. Die zo goedkoop is”. Zeg Hendrikkien wat stiekum. Nee, dat hoefm ok niet, Hendrikkien wis de maote noe.
Mâr dit verhael wordn hiel vaeke verteld op de mark. Weh niet met naeme en toenaeme, mâr as grote bak die steeds meer fantasie kreeg. En daorveur wordt niemand estraf!
Jan van Leeuwen Dialect Heerde/Waopmvelde
***(Kwaad of aarzelend ergens naar toe gaan)