Hoofdzaken en bijzaken

De afgelopen weken waren voor mij en mijn familie allesbehalve leuk. En dat is een understatement. In de laatste dagen van de zomervakantie werd mijn moeder met spoed opgenomen. Turbulente weken volgden. De ziekte bleek niet meer te keren, en vorige week hebben we afscheid van haar moeten nemen.

Ondanks het verdriet besef ik dat dit ook bij het leven hoort. Toch zet het je weer even met beide voeten op de grond en houdt het je een spiegel voor. Het plaatst veel dingen in perspectief. Hoe vaak maken we ons druk om zaken die er uiteindelijk niet toe doen? En hoe vaak beschouwen we juist de belangrijkste dingen als vanzelfsprekend? Denk bijvoorbeeld aan gezondheid, liefde, samenzijn en vrede. Is het wel normaal dat we dat zo normaal vinden?

Deze week mogen we weer stemmen. In de media gaat het nergens anders over, al is het meeste de afgelopen dagen langs mij heen gegaan. Ik hoop twee dingen: dat het vaker over inhoud gaat in plaats van al het oppervlakkige geneuzel en dat het volgende kabinet de volledige 4 jaar uitzit. We zijn gebaat bij rust en stabiliteit. Vergelijk het met een voetbalwedstrijd: die speel je toch ook gewoon uit, ook al sta je achter?

Over voetbal gesproken. Prachtig om te zien hoe saamhorigheid in onze samenleving aanwezig is. Een mooi voorbeeld is de benefietdag van SEH op 17 oktober. ‘Samen voor spierkracht’. Met een prachtige opbrengst voor Spieren voor Spieren / Serious Request lieten ze zien dat sport niet alleen verbindt, maar ook helpt. Want niet iedereen kan zo naar buiten lopen om te sporten, iets wat voor velen zo vanzelfsprekend lijkt.

Geniet van elkaar zo vaak en zo lang het kan. Vaak mis je pas iets als ze het niet meer hebt. Wees dat voor. 

Stephan Nienhuis
Wethouder